នៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ ព្រះអង្គសព្វព្រះរាជហឫទ័យប្រដាល់ជាពន់ពេក ទ្រង់តែងរៀបចំអោយមានការប្រកួតប្រដាល់នៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំងមុខព្រះមហាប្រាសាទទីប្រថាប់ ដើម្បីទតកម្សាន្តនាឱកាសព្រះរាជពិធីសំខាន់ផ្សេងៗ ដូចជា ព្រះរាជពិធីចូលឆ្នាំថ្មី ព្រះរាជពិធីតាំងតុ ព្រះរាជពិធីចម្រើនព្រះជន្ម ព្រះរាជពិធីបុណ្យអុំទូកលយកន្ទោង ឬព្រះរាជពិធីថ្វាយព្រះភ្លើងជាដើម។
ជាទូទៅក្រុមសមុហៈមហាផ្ទៃជាអ្នកផ្គូផ្គងកីឡាករ ដែលចៅហ្វាយខេត្តនានា ចេញប្រាក់ជួលសម្រាប់ថ្វាយព្រះករុណាទត។ នៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះអង្គទ្រង់ប្រទានឯកសណ្ឋានប្រដាល់ និងរង្វាន់៤រៀលសម្រាប់អ្នកឈ្នះ ឬ៣រៀលសម្រាប់អ្នកចាញ់ (កាលណោះមាស ១ជី តម្លៃ៥រៀលកន្លះ) ។ ជួនកាលចំពោះគូរណាដែលលេងដាល់បានល្អទ្រង់ប្រទានជារង្វាន់រហូតដល់១០ ទៅ ២០ រៀលក៏មាន។ នៅឆ្នាំ១៩៣៣ ព្រះអង្គម្ចាស់នរោត្តម នរិន្ទដេត ទ្រង់ប្រទានសម្ភាសន៍ដល់ទស្សនាវដ្ដី Saigon Sportif ថា ព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ ជាអតីតព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ១ព្រះអង្គដែលជាអ្នកប្រយុទ្ធ ទ្រង់ធ្លាប់ប្រកួតប្រដាល់និងទទួលជ័យជំនះជាញឹកញយ(កាលបឋមវ័យ)៕
